Het is maandagochtend 28 augustus 2023. Sinds kort hoef ik niet meer op maandag op kantoor te zitten en nu ervaar ik dit als een cadeautje, waar ik misschien niet op zat te wachten. Nu is er alle gelegenheid om de week te beginnen in de natuur.

Het is 06.30 uur als ik bij de heide arriveer. Het is nog net vóór zonsopkomst en er hangt een dunne laag grondmist over de paarsgekleurde heide. De magie van het ontwaken van een nieuwe dag is altijd weer een cadeautje en cadeautjes deel ik graag met anderen. Terwijl ik geniet van de rust en het uitzicht, valt mijn oog op de glinstering van dauwpareltjes op de ragfijne draden van talloze spinnenwebben. In het tegenlicht van een opkomende zon lijken dit allemaal juweeltjes!

Dan zie ik een reekalfje op zo’n 100 meter afstand in de bloeiende heide. Ik sta tegen een bosrand en blijf stil staan om het sierlijke reetje te kunnen fotograferen. Volledig geconcentreerd leg ik het kalfje vast op de gevoelige plaat.

Dan hoor ik gekraak achter mij en denk ‘zo dichtbij nóg een ree?’ Ik draai me om en kijk recht in de ogen van een wolf op slechts 10 meter afstand!     

Pfff… mijn hart klopte echt wel even in mijn keel!

We kijken elkaar enkele ogenblikken aan en geen van beiden beweegt. Ik draai mijn camera in zijn richting en als ik de eerste foto maak, is de telelens nog op maximale zoom ingesteld. Dus snel even de instellingen van mijn camera aanpassen en dan genieten van deze ontmoeting! Dit prachtige dier is waarschijnlijk nieuwsgierig geweest naar de mens die daar bijna bewegingloos aan de rand van de heide stond. Of hij het reekalfje in het vizier had, weet ik niet. Er was geen angst of dreiging, maar een bijzondere ontmoeting met een dier dat normaal gesproken mensen mijdt. Wel giert de adrenaline inmiddels door mijn lijf en voel ik mijn hart bonken. Het voelt speciaal en spannend tegelijkertijd.